Tablice ostrości wzroku Moorfields (Moorfields Acuity Charts)
Test Moorfields Acuity Chart (MAC) obejmuje dwie różne, składane plansze literowe (MAC 1 dla prawego oka i MAC 2 dla lewego oka). Zaprojektowano je używając filtrowanych górnoprzepustowo optotypów literowych. Litery te składają się z czarnego rdzenia z otaczającymi białymi obwódkami i są prezentowane na szarym tle.
Średnia luminancja optotypu literowego jest podobna do luminancji tła, co skutkuje bardzo podobnymi progami wykrywania i rozpoznawania. Prowadzi to do pojawienia się liter zanikających blisko progu, stąd ich określenie "znikających optotypów". Powyższa zasada dotyczy osób bez wad wzroku patrzących centralnie przy użyciu dołka.
Test Moorfields Acuity Chart (MAC) obejmuje dwie różne, składane plansze literowe (MAC 1 dla prawego oka i MAC 2 dla lewego oka). Zaprojektowano je używając filtrowanych górnoprzepustowo optotypów literowych. Litery te składają się z czarnego rdzenia z otaczającymi białymi obwódkami i są prezentowane na szarym tle.
Średnia luminancja optotypu literowego jest podobna do luminancji tła, co skutkuje bardzo podobnymi progami wykrywania i rozpoznawania. Prowadzi to do pojawienia się liter zanikających blisko progu, stąd ich określenie "znikających optotypów". Powyższa zasada dotyczy osób bez wad wzroku patrzących centralnie przy użyciu dołka.
Wykazano, że w przypadki kart MAC różnica w postrzeganiu poszczególnych optotypów jest dużo mniejsza, jak też stwierdzono mniejszą zmienność pomiaru w porównaniu z konwencjonalnymi optotypami literowymi. Badania wykazały one również wyższość w wykrywaniu deficytów funkcji wzrokowych w AMD, gdy konwencjonalne badanie ostrości wzroku nie wykazuje zmian. Potrzeba jeszcze więcej danych, aby ocenić ich działanie w przypadku innych zaburzeń ocznych i przewiduje się, że tablice MAC zostaną włączone do ogólnoświatowych protokołów badawczych w celu kompleksowego zbadania tych kwestii.
Tablice są skonstruowane w oparciu o złoty standard tablic ETDRS (Early Treatment Diabetic Retinopathy Study). Wykorzystują one logarytmiczną progresję wielkości liter, umożliwiając ocenę widzenia pojedynczych liter, w której każda prawidłowo odczytana litera jest uwzględniana w ostatecznym obliczonym wyniku ostrości wzroku. Metoda ta sprawia, iż pomiary ostrości wzroku są dokładniejsze i bardziej precyzyjne przy niższej zmienności pomiędzy kolejnymi badaniami w porównaniu z zastosowaniem konwencjonalnej oceny liniowej.
Brak recenzji użytkowników.